Πειραματικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων

Βιβλιογραφία

Balsdon (1984) Ρωμαίες γυναίκες, μετ. N. Πετρόχειλος, Αθήνα.
Γιαλουρής Ν. (2006, 7η εκδ.) Ελληνική τέχνη. Αρχαία γλυπτά, Αθήνα.
Grimal P. (1999) Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας, επιμ. Β. Άτσαλος, Θεσσαλονίκη.
Jaeger W. (1979) Δημοσθένης. Διαμόρφωση και εξέλιξη της πολιτικής του, μετ. Δ. Καρπούζα-Καρασάββα, Αθήνα.
Καλτσάς Ν. - Fashard S. - Ψάλτη Α. - Γιαννοπούλου Μ. (2010) Ερέτρια. Ματιές σε μια αρχαία πόλη, Αθήνα
Kerenyi (1984, 3η εκδ.) Η μυθολογία των Ελλήνων, μετ. Δ. Σταθόπουλος, Αθήνα.
Κόννολλυ Π.- Ντοτζ Χ. (2001) Η αρχαία πόλη. Η ζωή στην Αθήνα και στη Ρώμη, μετ. Μ. Λεβεντοπούλου, Αθήνα.
Mathieu G. (1995) Οι πολιτικές ιδέες του Ισοκράτη, μετ. Κ. Διαμαντάκου, Αθήνα.
Ober J. (2003) Mάζες και ελίτ στη δημοκρατική Αθήνα, μετ. Β.Γ. Σερέτη, Αθήνα.
Τριανταφυλλόπουλος (2005) Πολυβίου Ιστοριών ΙΒ, ΙΓ, ΙΔ, ΙΕ, Αθήνα
Weißenberger M. (1987) Die Dokimasiereden des Lysias (or. 16, 25, 26, 31), Frankfurt/Main.

Websites

www.ime.gr/chronos
http://www.davidgill.co.uk/attica/pnyx/pnyx_akr.htm
www.el.wikipedia.org
www.wikipedia.org
www.perseus.tufts.edu
www.agathe.gr
www.greek-language.gr
http://comminfo.rutgers.edu/~mjoseph/CP/ICP.html
http://etc.usf.edu/clipart/58000/58094/58094_mauso_halica.htm
http://www2.uni-jena.de/erzwiss/projekte_2004/forker_dannenberg/html/volksversammlung.html
http://www.utexas.edu/courses/fallofgreece/lecture_2.html
http://www.utexas.edu/courses/introgreece/lecture_20.html
www.youtube.com
http://www.roman-empire.net
http://www.bbc.co.uk/history/
http://www.wsu.edu/~dee/ROME/CONTENTS.HTM
http://www.historyforkids.org/learn/romans/history/history.htm
http://www.forumromanum.org/history/index.html
http://www.princeton.edu/~pswpc/papers/subject/subject/romanhist.html
http://www.rome.mrdonn.org/
http://www.attalus.org/
http://www.vroma.org/course_materials/
http://www.nt-archive.gr/plays.aspx
http://www.ntng.gr/
https://romanencyclopedia7b.wikispaces.com/Innovations+-+Aqueducts
www.romanaqueducts.info
www.athens123.com
http://vulcan.fis.uniroma3.it/ventotene/ventotene.html
http://www.livius.org/jo-jz/julia/julia03.html
http://www2.cnr.edu/home/araia/MacrobiusJulia.html
http://www.roman-emperors.org/livia.htm
http://www.skidmore.edu/classics/augustus/augustus-timeline.pdf
http://ancienthistory.about.com/library/bl/bl_time_augustus.htm
http://www.the-romans.co.uk/timelines/augustus.htm
http://www.colorado.edu/classics/clas4091/Text/REHO6.htm
http://books.google.gr/books?id=-R0gAQAAIAAJ&lpg=PT213&ots=ep8WOXufI_&dq=Virginia%20Claudia%20vestal%20virgin%20vessel&pg=PT213#v=onepage&q&f=false
http://www.forumancientcoins.com/numiswiki/view.asp?key=claudia
http://books.google.gr/books?id=uVZBAAAAcAAJ&lpg=RA2-PA19&ots=vizvUuxi-k&dq=Appius%20Coecus&pg=RA2-PA19#v=onepage&q=Appius%20Coecus&f=false
http://en.wikipedia.org/wiki/Vestal_Virgin
http://www.the-romans.co.uk/state.htm
http://www.vroma.org/~forum/tvst.html
http://intranet.arc.miami.edu/rjohn/RomanForum.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Temple_of_Vesta
http://penelope.uchicago.edu/~grout/encyclopaedia_romana/romanforum/vesta.html
http://www.ancientsites.com/aw/Article/634992
http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Gazetteer/Places/Europe/Italy/Lazio/Roma/Rome/Forum_Romanum/_Texts/Huelsen*/2/32.html
https://www2.bc.edu/~nowickja/honors1.html

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ (1)

Γεννήθηκε στον δήμο Παιανίας στην Αθήνα το 384 και αυτοκτόνησε το 322 π.Χ στον Πόρο, μετά την ήττα της Αθήνας από τον Αντίπατρο στην Κραννώνα, κυνηγημένος από τους νικητές. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία επτά ετών. Σε νεαρή ηλικία αναγκάστηκε να αγωνιστεί στα δικαστήρια για να διεκδικήσει την πατρική του περιουσία από τους κηδεμόνες του. Έτσι απέκτησε σημαντική ρητορική εμπειρία. Το έργο του περιλαμβάνει δικανικούς λόγους, καθώς για ένα διάστημα άσκησε και το επάγγελμα του λογογράφου. Έγραψε όμως κυρίως συμβουλευτικούς λόγους σχετικά με ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας. Εμφανίστηκε δυναμικά στη δημόσια ζωή, όταν η πόλη βρέθηκε αντιμέτωπη με τις επεκτατικές βλέψεις του Φιλίππου του Μακεδόνα και αντιμετώπισε αντιπάλους όπως ο Ισοκράτης και ο ρήτορας της φιλομακεδονικής παράταξης Αισχίνης. Ο Δημοσθένης με τους τέσσερις Φιλιππικούς λόγους, από το 351 έως το 341 π.Χ, και τους τρεις Ολυνθιακούς, από το 349 έως το 348 π.Χ, αγωνίστηκε να αφυπνίσει τους Αθηναίους εναντίον του Φιλίππου και τελικά κατόρθωσε το 340 π.Χ να συνενώσει σε συμμαχία τους Αθηναίους και τους παλαιούς αντιπάλους τους, Θηβαίους, εναντίον του Μακεδόνα βασιλιά. Στη μάχη όμως της Χαιρώνειας (338 π.Χ) νίκησε ο Φίλιππος. Η Αθήνα υποτάχθηκε, αλλά ψήφισε να απονεμηθεί τιμητικό στεφάνι στον Δημοσθένη για την προσφορά του στην πόλη. Με αφορμή την αντιδικία σχετικά με το στεφάνι αυτό ο Δημοσθένης εκφώνησε τον λόγο Περί στεφάνου και κατόρθωσε να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του.

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΟΔΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Το 351 π।Χ, οι δημοκρατικοί Ρόδιοι φυγάδες απευθύνθηκαν στους Αθηναίους και ζήτησαν τη βοήθειά τους, ύστερα από την κατάληψη του νησιού από τον σατράπη της Καρίας Μαύσωλο κατά τον Συμμαχικό Πόλεμο (357-355 π.Χ.), τον οποίο αυτός υποκίνησε, και τη συνέχιση της κατοχής του νησιού από τη συζυγό του Αρτεμισία (βλ. σχέδιο Μαυσωλείου Αλικαρνασσού), παρά την προσπάθεια που οι Ρόδιοι δημοκρατικοί φαίνεται πως έκαναν προκειμένου να απελευθερωθούν. Ο Δημοσθένης αναλαμβάνει την υποστήριξη του αιτήματός τους και εκφωνεί στην Εκκλησία του Δήμου τον λόγο «Υπέρ της Ροδίων Ελευθερίας», έχοντας να αντιμετωπίσει όχι μόνο την αντίθετη εξωτερική πολιτική της Αθήνας, αλλά και τη μνησικακία και χαιρεκακία των Αθηναίων προς τους Ροδίους, μετά την αποστασία των τελευταίων από τη Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία και τη συμμετοχή τους στο Συμμαχικό πόλεμο εναντίων τους. Οι Αθηναίοι τελικά δεν πείστηκαν από τον Δημοσθένη και δεν βοήθησαν τη Ρόδο που παρέμεινε υπό Καρική κατοχή μέχρι την κατάλυση του Περσικού κράτους από τον Μ. Αλέξανδρο.

Pnyx

View more presentations from Calamo currente.

Αγγελική και Παναγιώτης, Β' Λυκείου

Δημοσθένης (३)

Δημοσθένης, Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας 17-20
Ο Δημοσθένης στην παράγραφο 17 του λόγου του διακρίνει δύο είδη πολέμων που η πόλη της Αθγιας έχει διεξαγάγει: πόλεμους εναντίον πόλεων με δημοκρατικό καθεστώς και πολέμους εναντίον πόλεων με ολιγαρχικό καθεστώς. Οι πόλεμοι αυτοί διαφοροποιούνται με κριτήριο τις αιτίες, τους λόγους, για τους οποίους διεξάγονται. Οι διαμάχες ανάμεσα στα δημοκρατικά καθεστώτα οφείλονται σε μάλλον "τεχνικά" ζητήματα πολιτικής (ιδιωτικής φύσεως διενέξεις οι οποίες δεν λύθηκαν με διαπραγματεύσεις, εδαφικές διεκδικήσεις, συνοριακές διαφορές, θέματα ανταγωνισμού ή ηγεμονίας). Οι διαφορές αυτές πάντως, υποστηρίζει ο ρήτορας, πως γεφυρώνονται, πως επιλύονται με διπλωματικές ενέργειες και διάλογο. Αντιθέτως, οι πόλεμοι με ολιγαρχικά καθεστώτα οφείλονται σε αγεφύρωτες διαφορές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο αγώνας αφορά το πολίτευμα και την ελευθερία, η οποία φαίνεται πως εδώ, μαζί με την ισηγορία, ορίζεται ως η ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η πόλωση ανάμεσα στις δύο μορφές πολιτεύματος δεν επιτρέπει ούτε τη σύναψη σταθερών σχέσεων φιλίας (18). Η συμμαχία με ολιγαρχικά καθεστώτα είναι καταδικασμένη να αποτύχει εξαιτίας της ιδεολογικής διαφοράς και του τρόπου ζωής τον οποίο επιβάλλουν τα πολιτεύματα (ελευθερία - ισηγορία vs δουλεία, επιδίωξη εξουσίας με βία). Έτσι ο Δημοσθένης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι συμφέρει οι συμπολίτες του να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με όλους τους ¨Ελληνες αρκεί να έχουν δημοκρατία παρά να συνάψουν σχέσεις φιλίας με ολιγαρχικούς.
Στις επόμενες παραγράφους 19-20 ο Δημοσθένης εξειδικεύει τη γενικότερη άποψη που υποστήριξε στην περίπτωση που αντιμετωπίζει τη στιγμή αυτή η Αθήνα. Υποστηρίζει δηλαδή ότι η Αθήνα πρέπει να βοηθήσει ώστε να διατηρηθεί το δημοκρατικό πολίτευμα στους πρώην συμμάχους και να σταματήσει η εξάπλωση των ολιγαρχικών πολιτευμάτων στις πόλεις. Κι αυτό γιατί σύντομα τα ολιγαρχικά καθεστώτα θα στραφούν εναντίον της Αθήνας. Κατά τον Δημοσθένη αυτό θα συμβεί καθόσον η Αθήνα αποτελούσε την πηγή της δημοκρατίας και ήταν η μόνη πόλη που μπορούσε να εναντιωθεί στις βλέψεις και τα σχέδια των ολιγαρχικών.
Έτσι ο ρήτορας συνδέει τη διατήρηση του δημοκρατικού καθεστώτος της Αθήνας με τις εξελίξεις στη Ρόδου και θέτει το πρόβλημα ως θέμα ασφάλειας της πόλης. Έτσι παρουσιάζει τον αγώνα υπέρ της Ρόδου σε αγώνα υπέρ της δημοκρατίας με την οποία η Αθήνα έχει ταυτιστεί.
Με το επιχείρημα αυτό ο Δημοσθένης, αν και στην ουσία κινδυνολογεί, θα μπορούσε να έχει πιθανότητες να πείσει τους Αθηναίους, καθώς ξυπνούσε τους φόβους του παρελθόντος. Πιθανώς τους θύμιζε την ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο και τις συνέπειες που είχε αυτή για την πόλη και για το πολίτευμά της. Από την άλλη μεριά, χρησιμοποιεί την παλιά και συχνά εμφανιζόμενη ρητορική της πόλωσης και του χάσματος ανάμεσα στο δημοκρατικό και το ολιγαρχικό καθεστώς, θέλοντας να τους υπενθυμίσει το ένδοξο παρελθόν τους, όταν στο πλαίσιο της Α' Αθηναϊκής συμμαχίας (βλ. εικόνα), μετά τους Περσικούς πολέμους, εμφανίζονταν ως προστάτες της ελευθερίας των πόλεων. Αν ο Εύβουλος χρησιμοποιεί την κούραση και την απογοήτευση των Αθηναίων από την εξωτερική τους πολιτική κατά τα προηγούμενα χρόνια, ο Δημοσθένης τους καλεί να αντισταθούν στην αδράνεια και να θυμηθούν τη δράση που είχαν αναλάβει παλαιότερα και τις αξίες του λαμπρού τους παρελθόντος.

Φώτης και Βάσω, Β' Λυκείου

Greek women by the British Museum

Greek women

View more presentations from Calamo currente

The British Museum: Ancient Greece

Sophocles' Antigone

σοφοκλή αντιγόνη η παράσταση

View more presentations from Calamo currente.

Sophocle's Antigone. Performances

direction: Don Taylor (TV 1984)
Antigone: Juliet Stevenson, Creon: John Shrapnel, Ismene: Gwen Taylor, Teiresias: John Gilgud, Patrick Barr
Production: Bioscope, BBC

Sophocles' Antigone. Performances

Il mito di Ercole

Le fatiche di_ercole

View more presentations from annachiaramarcialis64

Δημοσθένης (2)

Δημοσθένης, Υπέρ της Ροδίων Ελευθερίας 1-4

Ο Δημοσθένης στο προοίμιο του λόγου του προσπαθεί, σε ένα πρώτο επίπδεο, από τη μια πλευρά, να αντιμετωπίσει την πολιτική που είχε εισηγηθεί στους Αθηναίους ο Εύβουλος, δηλαδή να αποφύγει η Αθήνα να συμμετάσχει σε εκστρατείες, παρά μόνο αν αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο ή θίγονταν ζωτικά της συμφέροντα.
Από την άλλη, επιχειρεί να αντιμετωπίσει την οργή και την χαιρεκακία των Αθηναίων εξαιτίας της αποστασίας των Ροδίων από την Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία (βλ.χάρτη)και της ατυχούς για αυτούς έκβασης του Συμμαχικού Πολέμου, κατάσταση την οποία ασφαλώς ο πολιτικός αντίπαλος του Δημοσθένη εκμεταλλευόταν.
Ξεκινά τον λόγο του τονίζοντας τη σημασία του θέματος για το οποίο συσκέπτεται η εκκλησία του δήμου και καταφεύγει στον κοινό τόπο της παρρησίας, ζητώντας να μην εξοργιστεί κανείς μαζί του, καθώς δεν θα διστάσει να εκθέσει ελεύθερα τις απόψεις του. Χρησιμοποιεί έναν άλλο κοινό τόπο, αυτόν της αντίθεσης έργων και λόγων, προεξοφλώντας στο επίπεδο των λόγων τη συμφωνία του ακροατηρίου του και λέγοντας ότι το πρόβλημά του δεν είναι να πείσει τους Αθηναίους για το σωστό και το συμφέρον αλλά να τους ωθήσει στο να το αναλάβουν δράση και να το κάνουν πράξη (1). Παράλληλα, προβάλλει την ύβριν των Ροδίων ως λόγο της αποστασίας συμφωνώντας με τον τρόπο αυτό με το κοινό αίσθημα (2).
Από την άλλη μεριά, φροντίζει να αναδείξει τόσο τη στάση του Μαύσωλου (βλ. εικόνα) που εξαπάτησε τους Ρόδιους, όσο και τη στάση των Χίων και των Βυζαντίων που αποδείχθηκαν αναξιόπιστοι σύμμαχοί τους (3), ανοίγοντας έτσι ένα πεδίο δράσης για την Αθήνα, αν θελήσει τώρα η πόλη να εκμεταλλευτεί τη "θεόσταλτη ευκαιρία", το γεγονός δηλαδή ότι οι Ρόδιοι καταφεύγουν για βοήθεια στην πόλη εναντίον της οποίας στράφηκαν στον Συμμαχικό Πόλεμο. Κατά τον Δημοσθένη θα πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία αυτή για τους εξής λόγους:
α. η Αθήνα, βοηθώντας τους όντως αναξιόπιστους Ρόδιους, θα απαλλαγεί από τις άδικες κατηγορίες και συκοφαντίες για αυταρχική συμπεριφορά στο πλαίσιο της Β' Αθηναϊκής συμμαχίας (2)
β. η πόλη, υιοθετώντας τη μεγαλόψυχη αυτή στάση, θα αποκτήσει την ειλικρινή εύνοια των πόλεων και θα εμφανιστεί ως προστάτιδά τους (4).
Με λίγα λόγια, αν η Αθήνα βοηθήσει τους Ρόδιους, θα ωφεληθεί μακροπρόθεσμα ως προς τις συμμαχίες που θα θελήσει συνάψει και θα αποκαταστήσει το γόητρο, το κύρος και την αξιοπιστία της ανάμεσα στους συμμάχους της. Θα αποκτήσει ένα "νέο πρόσωπο" στην εξωτερική της πολιτική.

Βαγγέλης (B' Λυκείου)