ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ (1)

Γεννήθηκε στον δήμο Παιανίας στην Αθήνα το 384 και αυτοκτόνησε το 322 π.Χ στον Πόρο, μετά την ήττα της Αθήνας από τον Αντίπατρο στην Κραννώνα, κυνηγημένος από τους νικητές. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία επτά ετών. Σε νεαρή ηλικία αναγκάστηκε να αγωνιστεί στα δικαστήρια για να διεκδικήσει την πατρική του περιουσία από τους κηδεμόνες του. Έτσι απέκτησε σημαντική ρητορική εμπειρία. Το έργο του περιλαμβάνει δικανικούς λόγους, καθώς για ένα διάστημα άσκησε και το επάγγελμα του λογογράφου. Έγραψε όμως κυρίως συμβουλευτικούς λόγους σχετικά με ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας. Εμφανίστηκε δυναμικά στη δημόσια ζωή, όταν η πόλη βρέθηκε αντιμέτωπη με τις επεκτατικές βλέψεις του Φιλίππου του Μακεδόνα και αντιμετώπισε αντιπάλους όπως ο Ισοκράτης και ο ρήτορας της φιλομακεδονικής παράταξης Αισχίνης. Ο Δημοσθένης με τους τέσσερις Φιλιππικούς λόγους, από το 351 έως το 341 π.Χ, και τους τρεις Ολυνθιακούς, από το 349 έως το 348 π.Χ, αγωνίστηκε να αφυπνίσει τους Αθηναίους εναντίον του Φιλίππου και τελικά κατόρθωσε το 340 π.Χ να συνενώσει σε συμμαχία τους Αθηναίους και τους παλαιούς αντιπάλους τους, Θηβαίους, εναντίον του Μακεδόνα βασιλιά. Στη μάχη όμως της Χαιρώνειας (338 π.Χ) νίκησε ο Φίλιππος. Η Αθήνα υποτάχθηκε, αλλά ψήφισε να απονεμηθεί τιμητικό στεφάνι στον Δημοσθένη για την προσφορά του στην πόλη. Με αφορμή την αντιδικία σχετικά με το στεφάνι αυτό ο Δημοσθένης εκφώνησε τον λόγο Περί στεφάνου και κατόρθωσε να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του.

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΟΔΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Το 351 π।Χ, οι δημοκρατικοί Ρόδιοι φυγάδες απευθύνθηκαν στους Αθηναίους και ζήτησαν τη βοήθειά τους, ύστερα από την κατάληψη του νησιού από τον σατράπη της Καρίας Μαύσωλο κατά τον Συμμαχικό Πόλεμο (357-355 π.Χ.), τον οποίο αυτός υποκίνησε, και τη συνέχιση της κατοχής του νησιού από τη συζυγό του Αρτεμισία (βλ. σχέδιο Μαυσωλείου Αλικαρνασσού), παρά την προσπάθεια που οι Ρόδιοι δημοκρατικοί φαίνεται πως έκαναν προκειμένου να απελευθερωθούν. Ο Δημοσθένης αναλαμβάνει την υποστήριξη του αιτήματός τους και εκφωνεί στην Εκκλησία του Δήμου τον λόγο «Υπέρ της Ροδίων Ελευθερίας», έχοντας να αντιμετωπίσει όχι μόνο την αντίθετη εξωτερική πολιτική της Αθήνας, αλλά και τη μνησικακία και χαιρεκακία των Αθηναίων προς τους Ροδίους, μετά την αποστασία των τελευταίων από τη Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία και τη συμμετοχή τους στο Συμμαχικό πόλεμο εναντίων τους. Οι Αθηναίοι τελικά δεν πείστηκαν από τον Δημοσθένη και δεν βοήθησαν τη Ρόδο που παρέμεινε υπό Καρική κατοχή μέχρι την κατάλυση του Περσικού κράτους από τον Μ. Αλέξανδρο.

Pnyx

View more presentations from Calamo currente.

Αγγελική και Παναγιώτης, Β' Λυκείου