lunes, 13 de diciembre de 2010

Xenophon and the 10,000 marching in the snow

Xenophon, Anabasis 4.5. 3-5, 8-9, 11-18

Xenophon accompanied the Ten Thousand, a large army of Greek mercenaries hired by Cyrus the Younger, who intended to seize the throne of Persia from his brother, Artaxerxes II. Cyrus was killed in the battle at Cunaxa in Babylon (401 BC), while, the Greek senior were killed or captured by the Persian satrap Tissaphernes. Xenophon, one of the remaining leaders elected by the soldiers, encouraged the Greek army of 10,000 to march north across deserts and snow-filled mountain passes towards the Black Sea and the Greek shoreline cities. The 10,000 had to fight their way northwards through Corduene and Armenia, making decisions about their leadership, tactics and destiny, while the King's army and hostile natives constantly barred their way and attacked their flanks. This "marching republic" managed to reach the shores of the Black Sea at Trabzon. But that was not the end of their journey, which ended with their recruitment into the army of the Spartan general Thibron. In the following passages Xenophon narrates about the difficulties the 10,000 encountered in the snowy mountains of Armenia (see the map).

Από εδώ βάδιζαν στη πεδιάδα μέσα από πολύ χιόνι για τρείς σταθμούς και πέντε παρασάγγες. Ο τρίτος σταθμός ήταν γεμάτος δυσκολίες, ενώ ο βόρειος άνεμος τους χτυπούσε στο πρόσωπο κατακαίγοντας τα πάντα και παγώνοντας τους ανθρώπους. Τότε κάποιος από τους μάντεις είπε να προσφέρουν θυσία στον άνεμο. Και αυτοί θυσίασαν. Και τότε όλοι νόμισαν ότι ολοφάνερα κόπασε η δύναμη του ανέμου, το βάθος όμως του χιονιού έφτανε τη μία οργιά. Κι αυτός ήταν ο λόγος που πολλοί δούλοι και υποζύγια χάθηκαν και από τους στρατιώτες περίπου τριάντα. Πέρασαν λοιπόν τη νύχτα ανάβοντας φωτιές. [...]
Ο Ξενοφών, λοιπόν, ο οποίος βρισκόταν στην οπισθοφυλακή και προλάβαινε αυτούς που κατέρρεαν, δεν γνώριζε τι τους συνέβαινε. Όταν κάποιος από τους έμπειρους στρατιώτες του είπε ότι χωρίς αμφιβολία λιμοκτονούν και πως θα σταθούν στα πόδια τους αν φάνε κάτι, αυτός, τριγυρίζοντας τα υποζύγια, αν τυχόν έβλεπε κάτι φαγώσιμο, το μοίραζε και έδινε εντολή σε όσους είχαν ακόμη δυνάμεις να δώσουν τροφή σ’ όσους κατέρρεαν από την πείνα. Κι όταν αυτοί έτρωγαν κάτι, σηκώνονταν και συνέχιζαν την πορεία τους. [...]
Ο Χειρόσοφος και όσοι από το στράτευμα τα κατάφεραν στρατοπέδευσαν στο σημείο αυτό, ενώ από τους άλλους στρατιώτες όσοι δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν την πορεία, πέρασαν τη νύχτα νηστικοί και δίχως φωτιά` και εδώ πάλι πέθαναν κάποιοι στρατιώτες। Τους ακολουθούσαν και κάποιοι από τους εχθρούς συγκεντρωμένοι και άρπαζαν τα εξασθενημένα υποζύγια και πολεμούσαν αναμεταξύ τους για αυτά. Μένανε πίσω όσοι στρατιώτες είχαν χάσει την όρασή τους εξαιτίας του χιονιού και σ' όσους είχαν σαπίσει τα δάχτυλα των ποδιών εξαιτίας του ψύχους. Κι ήταν κάποια προστασία από το χιόνι για τα μάτια, εάν κρατούσαν κάτι μαύρο μπροστά από τα μάτια τους και προχωρούσαν. Από την άλλη, ήταν μια προστασία για τα πόδια, εάν κινούνταν χωρίς να σταματούν καθόλου και αν τη νύχτα έβγαζαν τα παπούτσια τους. Όσοι όμως κοιμούνταν με τα παπούτσια , έμπαιναν στα πόδια τους τα λουριά και τα παπούτσια πάγωναν. Γιατί φορούσαν τσαρούχια από δέρματα πρόσφατα γδαρμένων βοδιών, καθώς δεν είχαν πια τα παλιά τους υποδήματα. Εξαιτίας αυτών των αναγκών, λοιπόν, έμεναν πίσω κάποιοι από τους στρατιώτες. Και αυτοί, όταν είδαν ένα μαύρο σημείο -επειδή εκεί δεν είχε πια χιόνι-, υπέθεσαν ότι το χιόνι είχε λιώσει. Κι όντως είχε λιώσει εξαιτίας μιας βρύσης η οποία εκεί κοντά έβγαζε ατμούς μέσα σε μια δασωμένη κοιλάδα. Τότε έβγαιναν από την πορεία και κάθονταν και αρνούνταν να πορευθούν. Ο Ξενοφών με τους οπισθοφύλακες, μόλις αντιλήφθηκε τι συμβαίνει, τους παρακαλούσε χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο και τέχνασμα να μην μένουν πίσω. Τους έλεγε ότι ακολουθούν πολλοί εχθροί συγκεντρωμένοι και στο τέλος οργίζονταν. Εκείνοι τον προέτρεπαν να τους σκοτώσει, καθώς δεν μπορούσαν να βαδίσουν άλλο. Τότε τους φάνηκε ότι ήταν το καλύτερο να φοβίσουν τους εχθρούς που τους ακολουθούσαν, όπως μπορούσε κανείς, για να μην επιτεθούν στους εξαντλημένους στρατιώτες. Είχε μόλις σκοτεινιάσει, και οι εχθροί πλησίαζαν κάνοντας θόρυβο πολύ καθώς διεκδικούσαν ο ένας από τον άλλο όσα είχαν αρπάξει. Τότε οι οπισθοφύλακες, που είχαν δυνάμεις, σηκώθηκαν κι έτρεξαν εναντίον τους, ενώ οι εξαντλημένοι στρατιώτες φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσαν χτυπούσαν τις ασπίδες τους με τα δόρατα. Και οι εχθροί φοβισμένοι υποχώρησαν μέσα στο χιόνι προς την κοιλάδα, και πια δεν ακούστηκε καμιά φωνή από πουθενά.

Danae/2nd Grade

1 comentario:

Carmen Fernández dijo...

Thank you so much, Danae.

Spanish pupils who are studying Ancient Greek usually translate the Anabasis of Xenophon.